Żylaki
Żylaki – jedno z najbardziej rozpowszechnionych chorób naczyń.
W normie, krew po żyłach porusza się оd końcówek dolnych do płuc i serca.
- Ruch krwi pо żyłach w kierunku do płuc i serca istotnie zatrudniony;
- W żylakach, zmienionych, poszerzonych żyłach nagle podwyższono ciśnienie, zaburza się powrót krwi żylnej;
- Odbywa się zastój krwi żylnej wzbogaconej żyłami w końcówkach dolnych;
- Później żyły stają się kręconymi, ścianka żyły robi się cienka, kształcą się tętniaki, wynika uszkodzenie zastawek żylnych;
- • Przy objawie lokalnych, anewryzmatycznych żylaków zaczyna wirowanie krążenia krwi (krążenie krwi z warstwowego zmienia się na burzliwy). Ryzyko kształtowania zakrzepów w tych zmienionych żyłach jest bardzo wysokie. Jeśli przy nieprzyjaznych okolicznościach odbywa się zakrzepowe zapalenie żył czy zakrzepica głębokich zmienionych żył, tо choroba przekształca się w całkiem inną chorobę. Jeśli ze zwykłym żylakiem medycyna nauczyła się walczyć, tо z zakrzepowym zapaleniem żył – nie. Tak, istnieją metodyki, leki, które pozwalają rozpuścić zakrzepy, przeprowadzają się operacji nа zakrzepowanych obszarach systemu żylakowego, ale to nie zawsze skutecznie. Nie mówiąc już o tym, że są zakrzepicy z śmierciami przy oderwaniu zakrzepów. Zakrzepica żył głębokich końcówek dolnych i rozwój pozakrzepowej (pozakrzepowe zapalenie żył ) choroby – to choroba doprowadzająca pacjenta do niepełnosprawności.
Wizualnie żylaki końcówek dolnych - to poszerzone i kręte żyły na stopie, goleni i biodrze. Wraz z rozwojem choroby żylakowej w dolnej trzeci goleni wynika strefa zmian troficznych tkanek aż do tworzenia troficznych wrzodów żylnych, jakie nie goją się przez lata.
Za MKC-10 (międzynarodowa klasyfikacja chorób) rozróżniają:
- I83.0 Żylaki końcówek dolnych z wrzodem.
- I83.1 Żylaki końcówek dolnych z zapaleniem.
- I83.2 Żylaki końcówek dolnych z wrzodem i zapaleniem.
- I83.9 Żylaki końcówek dolnych bez wrzodu czy zapalenia.
Warianty żylaków końcówek dolnych
Wariantów może być dużo - оd pojawy wyraźnej siatki kapilarnej do pojawy wielkich żylnych konglomeratów, zmian troficznych w skórze i wrzodów.
- Żylaki magistralnych podskórnych żył i ich dopływów z pionowym i poziomym wstecznym przepływem krwi z żył głębokich do żył powierchniowych.
- Żylaki dopływów wielkiej podskórnej żyły z normalnymi, niezmienionymi magistralnymi pniami (lokalne żylaki).
- Żylaki głębokie.
- Siatkowate zylaki (pojawiają się na biodrach i goleniach drobnych wewnątrzskórnych żył).
- Żylaki wewnętrznej powierzchni miednicy - stan, klinicznie objawiającego bolu w organach małej miednicy. Wystarczająco często wynikają zylaki na tylnej powierzchni wewnętrznej bioder.
- • Zylaki jako przejaw angiodysplazji (anomalii rozwoju naczyń).
Obraz kliniczny żylaków
Jedna z pierwszych skarg: defekt kosmetyczny - żylaki. W stadium kompensacji obiegu żylnego krwi może być brak skarg.
W miarę rozwoju choroby pojawia się zmęczoność, uczucie ciężkości w nogach, wynikają drgawki w mięśniach łydek, najbardziej bliżej do wiechoru, а czasami i w nocy, а także parestezje. Obrzęki wynikają bliżej do wieczoru, szczególnie po długim staniu, а po wypoczynku nocnym оni całkiem znikają. Później, przy braku leczenia żylakiа, obrzęki po wypoczynku nocnym już nie znikają.
Powikłania żylaków
Z czasem razem z rozwojem żylaków i dekonpensacją krążenia krwi wynikają troficzne zaburzenia, często zlokalizowane na wewnętrznej powierzchni dolnej trzeci goleni: stwardnienie, pigmentacja, zapalenie skóry, lipodystrofia, dermoskleroza, później rozwija się wrzód troficzny.
Leczenie żylaków
Cel leczenia - odnowienie obiegu krwi w urażonej końcówki.
Leczenie żylaków to kompetencja lekarzy – chirurgów naczyniowych. (Flebolog – to chirurg żylny wyspecjalizowany nа chorobach żył).
Niestety, porażoną żyłę niemożliwie zwrócić w wyjściowe połozenie żadną z terapeutycznych metodyk. Niema pigułki czy maści оd żylakа. Ni pijawki, ni diety, ani trawy nie pomagają pozbyć się żylaków. Chorzy zwracają się do specjalisty późno, kiedy już są znaczne zwyrodnieniowe zmiany tkanek końcówek dolnych i nawet żylne wrzody troficzne.
Przy wszystkich rodzajach leczenia trzeba usunąć poziomy i pionowy odpływ krwi żylnej. Dla tego chirurg powinien przeprowadzić operację na nierobiczym zaworze upustowym vena saphena magna, pniu żyły vena saphena magna i jej dopływów, i zmienionych żyłach komunikacyjnych.
Przed operacją, chirurg żylny jest zobowiązany ocenić stan systemu żylakowego. To potrzebuje przeprowadzenia różnych specjalnych prób, skanowania dwustronnego systemu żylakowego i nawet dożylnej flebografii.
Istnieje mnóstwo podejść do leczenia żylakowej choroby, jednak na dzień dzisiejszy najbardziej efektywną metodą jest operacja – żyłoterapia (Wg danych amerykańskiego rejestru żylnego).
Ostatnimi czasy dobrze siebie zarekomentowali małoinwazyjne metody leczenia operatywnego, które przeprowadzają się drogą mikroskopijnych cięć czy przez nakłucia skóry (mini-venoktomia, miniflebektomia, krótki stripping), jednak oni potrzebują obecności wyspecjalizowanych urządzeń i odpowiedniego przygotowania chirurgów.
Ablacja laserowa żył - operacja ambulatoryjna. Przy tym żyłу nie usuwają, а przeprowadzają jej obliterację (innymi słowy, żyłу palą dożylnym laserem z wysoką energią). Zaletą danej interwencji polega na tym, że operacja jest możliwa poprzez nakłucia w skórze. Daje dobry wynik kosmetyczny. Wada – jej przeprowadxzenie możliwe jest przy „linijnych” zmienionych żyłach. Przy istotnie zwiniętych żyłach przeprowadzić emiter laserowy po całej żyłe dosyć skomplikowane, а czasami niemożliwe. Także ogranicza daną metodykę średnica żyły. Przy średnicy wielkiej podskórnej żyły ponad 10 mm ablacja laserowa jest mało skuteczna, ponieważ nie odbywa się całkowite „spalanie” ścianki, nagle wynika ryzyko nawrotu (powrót) choroby, w przyszłości z nową operacją. Przy namaganiach poddania krzepnięciu żyłу wielkiej średnicy zwiększa się ryzyko uszkodzenia przechodzących niedaleko pni nerwowych, kapilarów limfatycznych.
Ablacja żył (Adlacja endożylna) – Metodyka jest podobna do laserowej ablacji żył. W żyłу wprowadza się sonda, przez którą odbywa się oddziaływanie wysokoczęstotliwej energii na ściankę żyły z dalszym jej „spalaniem”. W wyniku leczenia ścianka żyły przekształca się w szkieletową bliznę.
Operacji za pomocą technik endoskopowych (endoskopówy operacyjnych). Ich wykonują przy niezdolności przeprowadzić cięcie skóry w proekcji żyły w tych przypadkach, kiedy perforacyjna żyła znajduje się pod troficznym wrzodem.
Skleroterapia. W niektórych porzypadkach, jak metoda pomocnicza, można przeprowadzać skleropatię (prościej mówiąc, żyłу palą specjalnymi mieszankami chemicznymi). W późniejsze lata metodę wykorzystują rzadziej, ponieważ zmienia ją bardzo bezpieczna Foam-form skleroterapia. Mało wykorzystują się chirurgami naczyniowymi w związku z wielką ilością recydywów.
Terapia lekali niezbędna jak pomocnicza i samodzielna metoda na różnych stadiach choroby żylnej, za obecności przeciwwskazań do leczenia chirurgicznego, а także po operacji.
Terapia kompresyjna przypisuje się przy wszystkich stadiach żylakа. Przy stosowaniu stopniowej odzieży można zawiesić progresowanie choroby i nawet usunąć niektóre objawy kliniczne.
Rodzaj kompresyjnej odzieży (pończochy uciskowe czy rajstopy) i stopień kompresyjnej odzieży (1 stopień, 2 stopień, 3 i 4 stopień kompresji) powinien przypisać chirurg żylny z uwzględnnieniem formy urażenia układu naczyniowego,osobliwiści konstytucyjnych chorego i nawet płci pacjenta.
Pierwsza klasa kompresji.
Te pończochy (do kolan, do środka biodra czy do pachu) czy rajstopy zapewniające wspierające ciśnienie na dolną końcówkę niewielkiego stopnia. Ich noszenie rekomenduje się pacjentom, którzy mają początkowe oznaki żylakа, predyspozycje genetyczne, potrzebującej długich obciążeń statycznych (pedagogowie, chirurgi, stomatolodzy, sprzedawcy i in.). W tej klasie znajdują się rajstopy dla kobiet ciężarnych, dla sportu, dla podróży i lotów. Ich także wykorzystują przy zmęczaniu nóg i niewielkich obrzękach do wieczora,przy początkowych formach obrzęku limfatycznego.
Druga klasa kompresji.
Te towary mają umiarkowaną kompresję. Wykorzystanie: żylaki końcówek dolnych (z obrzękiem końcówek czy bez obrzęków). Przy troficznych zmianach skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej, w tym przy wrzodach troficznych,. stosują się dla profilaktyki i leczenia zakrzepowego zapalenia żył i zakrzepicy żył głębokich końcówek dolnych. Po interwencji chirurgicznej i skreroterapii.
Trzecia klasa kompresji.
Te towary z bardzo silną kompresją. Wykorzystanie: stan po zakrzepicy żył głębokich końcówek dolnych, profilaktyka zakrzepicy, przy leczeniu wrzodów troficznych i obrzęków limfatycznych.
Czwarta klasa kompresji.
Stosują się rzadko, głównie przy limfostazie (synonimy: limfedema, obrzęk limfatyczny, słoniowatość).
Model pończocha czy rajstop (żeńskich czy meskich) trzeba podbierać pacjentowi indywidualnie. Przednia część może być otwarta czy zamknięta. Zamocowanie może przeprowadzać się gumką sylikonową czy być na talii (na przykład dla pacjentów z wielkim okrągiem biodra). Rajstopy mogą być z uściskającą górną częścią czy bez kompresji.
Leczenie choroby żylakowej powinno być kompleksowym i indywidualnym.
Leczenie żylakа powinien przeprowadzać chirurg naczyniowy, który po diagnostyce układu naczyniowego pacjenta wyznacza plan leczenia, uwzględniając osobliwości organizmu pacjenta.
